ΔΙΑΒΗΤΙΚΟ ΠΟΔΙ | ΑΓΓΕΙΟΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ

Το διαβητικό πόδι - Διαβητικό έλκος

Με τον όρο διαβητικό πόδι ορίζουμε οποιαδήποτε παθολογία των κάτω άκρων προκύπτει άμεσα από το σακχαρώδη διαβήτη. Η παρουσία χαρακτηριστικών παθήσεων του διαβητικού ποδιού όπως η λοίμωξη, το έλκος και η νευροπαθητική οστεοαρθρίτιδα ονομάζεται σύνδρομο διαβητικού ποδιού.

Λόγω της διαταραχής των περιφερικών αισθητικών νεύρων που σχετίζεται με τον διαβήτη (διαβητική νευροπάθεια), οι ασθενείς έχουν μειωμένη ικανότητα να αισθάνονται πόνο. Αυτό σημαίνει ότι μικροί τραυματισμοί μπορεί να παραμείνουν ανοιχτοί για μεγάλο χρονικό διάστημα. Τα άτομα με διαβήτη κινδυνεύουν επίσης να αναπτύξουν έλκος διαβητικού ποδιού. Εκτιμάται ότι η συχνότητα εμφάνισης έλκους των ποδιών εντός της διαβητικής κοινότητας είναι περίπου 15% και μπορεί να φτάσει το 25%.

Στον διαβήτη, η δυσλειτουργία των περιφερικών αισθητικών νεύρων μπορεί να συνδυαστεί με περιφερική αρτηριακή νόσο (PAD) που προκαλεί κακή κυκλοφορία του αίματος στα άκρα (διαβητική αγγειοπάθεια). Περίπου οι μισοί ασθενείς με έλκος διαβητικού ποδιού έχουν συνυπάρχουσα PAD

Τα διαβητικά έλκη επουλώνονται πολύ δύσκολα και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να προκληθούν μολύνσεις και φλεγμονές που μπορεί να απαιτήσουν ακόμη και ακρωτηριασμούς. Η φλεγμονή των άκρων ποδιών στο διαβητικό πόδι είναι η πιο συνηθισμένη αιτία μη τραυματικού ακρωτηριασμού σε άτομα με διαβήτη.

Πρόληψη - Διαβητικό Πόδι

Η πρόληψη των επιπλοκών του διαβητικού ποδιού περιλαμβάνει βελτιστοποίηση του μεταβολισμού (ρύθμιση των επιπέδων γλυκόζης). Τον εντοπισμό και τον έλεγχο των ατόμων που διατρέχουν υψηλό κίνδυνο για έλκος διαβητικού ποδιού και εκπαίδευση των ασθενών προκειμένου να προωθηθεί ο αυτοέλεγχος των ποδιών και η γνώση της φροντίδας των ποδιών τους. Οι ασθενείς διδάσκονταν συστηματικά να επιθεωρούν τα πόδια τους για υπερκεράτωση, μυκητιασική λοίμωξη, αλλοιώσεις του δέρματος και παραμορφώσεις των ποδιών. Ο έλεγχος των παπουτσιών είναι επίσης σημαντικός καθώς το επαναλαμβανόμενο τραύμα από τα σφιχτά παπούτσια μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρή λοίμωξη και ακρωτηριασμούς. Ωστόσο, υπάρχουν περιορισμένα στοιχεία ότι η εκπαίδευση των ασθενών έχει μακροπρόθεσμο αντίκτυπο ως προληπτικό μέτρο.

Θεραπεία - Διαβητικό Πόδι

Η θεραπεία του διαβητικού ποδιού είναι δύσκολη και μακροχρόνια. Μπορεί να περιλαμβάνει ορθοπεδικές συσκευές, αντιμικροβιακά φάρμακα και τοπικά επιθέματα. Οι παρατηρούμενες λοιμώξεις απαιτούν τη χρήση συστηματικής αντιβίωσης. Η επιλογή της αρχικής θεραπείας με αντιβιοτικά εξαρτάται από διάφορους παράγοντες όπως η σοβαρότητα της λοίμωξης, εάν ο ασθενής έχει λάβει άλλη αντιβιοτική αγωγή στο παρελθόν και εάν η μόλυνση προκαλείται από έναν μικροοργανισμό που είναι γνωστό ότι είναι ανθεκτικός στα συνήθη αντιβιοτικά (π.χ. MRSA). Ο στόχος της θεραπείας με αντιβιοτικά είναι να σταματήσει η λοίμωξη και να διασφαλιστεί ότι δεν εξαπλώνεται.

Συνιστάται, ωστόσο, τα αντιβιοτικά που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία των διαβητικών τραυμάτων του ποδιού να χρησιμοποιούνται μετά από ιστοκαλλιέργεια του τραύματος και αντιβιόγραμμα. Τα αντιβιοτικά πρέπει να χρησιμοποιούνται σε κατάλληλες δόσεις για να αποφευχθεί η εμφάνιση ανθεκτικότητας

Διαβητικά έλκη

Τα νευρογενή έλκη, επίσης γνωστά ως διαβητικά έλκη, είναι έλκη που εμφανίζονται συχνότερα στην πελματιαία επιφάνεια του ποδιού. Τα άτομα με διαβήτη έχουν προδιάθεση για περιφερική νευροπάθεια, η οποία συνεπάγεται μειωμένη ή ολική έλλειψη αίσθησης στα πόδια. Τα πόδια φυσιολογικά καταπονούνται από το περπάτημα, κάποιος που έχει μειωμένη αίσθηση δεν αντιλαμβάνεται τα επώδυνα ερεθίσματα με αποτέλεσμα τον τραυματισμό. Σε συνδυασμό με την μείωση της αισθητικότητας συνυπάρχει και η μείωση της κυκλοφορίας στα πόδια. Τα τραύματα που δεν αιματώνονται όχι μόνο αργούν να επουλωθούν αλλά παρουσιάζουν και αυξημένο κίνδυνο μόλυνσης. Μια διακοπή της συνέχειας του δέρματος σε έναν διαβητικό μπορεί να μετατραπεί εύκολα σε έλκος. Είναι συχνό για αυτούς τους τύπους έλκους να επανεμφανίζονται μετά την επούλωση τους.

Ποιος κινδυνεύει;

Περίπου το 15% των διαβητικών θα επηρεαστεί από νευρογενή έλκη. Όσο υψηλότερο είναι το σάκχαρο του αίματος ενός διαβητικού, τόσο πιο πιθανό είναι να αναπτύξει έλκη. Άλλοι παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν την παχυσαρκία, τις καρδιακές παθήσεις και τη χρήση καπνού.

Ενώ τα νευρογενή έλκη εμφανίζονται συχνότερα στους διαβητικούς, οποιαδήποτε κατάσταση που οδηγεί σε περιφερική νευροπάθεια οδηγεί στην εμφάνιση τους.

Σημεία και συμπτώματα - Διαβητικό Πόδι

Ένα έλκος είναι μια ανοιχτή πληγή που μπορεί να είναι αρκετά βαθιά ώστε να αποκαλυφθούν ακόμη και τα οστά. Τα διαβητικά έλκη των ποδιών εμφανίζονται συνήθως στα σημεία πίεσης του ποδιού εάν τα παπούτσια ενός ατόμου είναι πολύ σφιχτά. Ωστόσο, ένα έλκος μπορεί να σχηματιστεί σε οποιαδήποτε θέση.

Οδηγίες αυτοεξυπηρέτησης

Το κλειδί είναι η πρόληψη των ελκών:

Πότε να αναζητήσετε ιατρική περίθαλψη

Οι άνθρωποι μπορούν να αναπτύξουν περιφερική νευροπάθεια χωρίς να το γνωρίζουν, γι' αυτό είναι σημαντικό οι διαβητικοί να εξετάζονται από το γιατρό τους κάθε 6 μήνες. Ο γιατρός θα χρησιμοποιήσει μια ειδική δοκιμασία, για να αξιολογήσει την εν τω βάθη αισθητικότητα των ποδιών σας.

Όλα τα έλκη θα πρέπει να λάβουν θεραπεία. Δείτε επίσης τον γιατρό σας εάν αισθάνεστε έλλειψη αίσθησης στα πόδια σας, υπάρχει αποχρωματισμός, πόνος, οίδημα, ερυθρότητα ή πυρετός.

Τα νευρογενή έλκη μπορούν να οδηγήσουν σε ακρωτηριασμό αν καθυστερήσει η φροντίδα, οπότε είναι σημαντικό να το δει ο γιατρός σας το συντομότερο δυνατό.

Λέξεις κλειδιά: Διαβητικό πόδι, διαβητικό έλκος, άτονα έλκη, σακχαρώδης διαβήτης